او در این سالها کلونی بهائیت را تشکیل داد که متشکل از خانواده ، نزدیکان و احبای خود بود. حسینعلی توانسته بود تعداد زیادی از بابیان را به خود جذب کند و با پیروزی بر ازلی ها بر ابعاد کلونی خود بیفزاید.
طبق اسناد او با التماس کردن به دوگوبینو( سفیر وفت فرانسه در ایران) و نامه نگاری با او خواستار این شده بود تا وساطت او را نزد دولت عثمانی کنند ، ضمن اینکه درخواست محرمانه بودن این نامه ها را نیز داشت. رهبر فرقه بهائیت چند درخواست داشت ، اول اینکه بتواند به عثمانی برگردد و به او تابعیت بدهند( که الگویی از توسل به قدرت خارجی در زندگی سیاسی بهاییان بود). دوم اینکه او تلاش می کرد تا بابی را بی گناه جلوه دهد( بابی ها جنایات بسیاری در عثمانی انجام داده بودند)، سوم، او که اظهار من یظهراللهی کرده بود در این التماس ها هیچ ادعایی نداشت.
اما گوبینو که خوب بابیان و بهاییان را شناخته بود، فریب حسینعلی نوری را نخورد .
اما مهمترین دلایل دولت عثمانی برای تبعید بابی ها عبارت بود از: ادعای مهدویت و نبوت، مفاسدی که در ادرنه مرتکب شدند و اختلاف دو گروه ازلی و بهایی، در حالی که حسینعلی نوری در نامه های خود، تبعیدشان را بدون علت معرفی کرده بود. دولت عثمانی برای قطع ارتباط بهاییان با بیرون این سیاست را اجرا کرد.
