نیمه شعبان مبارک
دیدار محبوب
هزار اختر نور از فلك زشوق و زشادي/ برای ديدن آن يار گل عذار بيايد/جمال را بنمايد اگر زپرده غيبت/قرار بر دل ياران بيقرار بيايد…
بهشت با همه زیبائی هایش، پیش زیبائی یار، رنگ می بازد؛ اصلا بهشت واقعی دیدار یار است؛ نور سیمای اوست که بهشت را بهشت کرده است.هرکه آن جمال زیبا و نورانی را ببیند، بهشت را دیده است.وقتی آن عالِم فرهیخته موفق شد آن چهره زیبا را در حال تلاوت قرآن ببیند، از خود بی خود شد و خواند: چه خوش است صوت قرآن زتو دل با شنیدن/ به رُخَت نظاره کردن، سخن خدا شنیدن!
امام صادق(ع) در تفسیر آیه« وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها۱»(زمین به نور پروردگارش، نورانی شود)به مفضل فرمود:منظور ، نور امام است که چون ظهور کند، زمین از نور او چنان نورانی شود که مردم از نور خورشید و ماه، بی نیاز می شوند و به نور امام راه می نوردند»۲. و نورانیت مضاعف می شود وقتی دلدار، لب به سخن گشاید و از معارف قرآن سخن گوید و علوم الاهی را که تا به حال هیچکس نشنیده بیان نماید و پرده از اسرار علوم وحیانی کنار زند و زنگ تحریف از دین بزداید و ناگفته هایی از کتاب خدا را آشکار کند و معضلات علمی عالمان را حل نماید .
آیا این منجی الاهی، خلاصه همه انبیاء و اولیاء و پیشوایان دینی است و دیدار او دیدار همه آنهاست؟ آری،خود آن حضرت پشت به کعبه زند و خطاب به جهانیان فرماید:« آگاه باشید هر کس می خواهد آدم و شیث را ببیند، اینک منم آدم و شیث؛ هر کس می خواهد نوح و فرزندش سام را به تماشا نشیند، اینک منم نوح و سام؛ هر کس می خواهد ابراهیم و اسماعیل را ببیند، اینک منم ابراهیم و اسماعیل! هرکس می خواهد موسی و یوشع را بنگرد، اینک منم موسی و یوشع؛ هر کس می خواهد عیسی و شمعون را بنگرد، این منم عیسی و شمعون؛هر کس می خواهد محمد و امیر مؤمنان را بنگرد، اینک منم محمد و علی؛ هر کس می خواهد حسن و حسین را بنگرد، اینک منم حسن و حسین؛هر کس می خواهد امامان از فرزندان حسین را تماشا کند، اینک من همان (عصاره) ائمه از فرزندان حسینم!»۳.
علاوه بر این ها همه کمالات الاهی در او مجتمع است و ظهور می یابد: مهربانی و حلم و علم و ایمان و عبودیت و عفو و صبر و شجاعت و همه سجایای اخلاقی پیامبر و امامان در اوست.همنشینی و دیدار آن محبوب قلب اولیای الاهی چنان لذتی دارد که از توصیف برون است.نگاهش،جان می بخشد، ملازمتش ایمان می افزاید؛ نماز به امامت او معراج قرب و لقاء الله است؛ شنیدن مواعظش روح افزاست و جان را جلا می بخشد؛ سخنش بر دل نشیند، آرامش الاهیش، امنیت می بخشد؛ سیمای نورانی اش ، به رسول خدا می ماند؛ همان است که در صلوات خواجه نصیر آمده است: صاحب دعوت نبوی و صولت حیدری، و عصمت فاطمی، و حلم حسنی، و شجاعت حسینی، و عبادت سجادی، و مفاخر باقری، و آثار جعفری، و علوم کاظمی، و حجج رضوی، و جود تقوی، و نقاوت نقوی، و هیبت عسکری، و غیبت الاهی۴. خدایا دیدارش نصیب فرما.آمین یا رب العالمین.
————-
۱.زمر/۶۹. ۲.بحارالأنوار۳۲۶/۷. ۳. همان۹/۵۳. ۴.حکیمی، محمدرضا، خورشید مغرب، ص۱۷۵-۱۷۶.
